dinsdag 10 december 2013

Hotelnachten - wijngedicht

Een tweede wijngedicht dat ik schreef voor wijnhandel Bottleneck.be. Deze keer over de exclusieve en elegante DUX 2007. Een absolute topwijn uit Bulgarije. Bestellen kan hier. Foto's zijn van het optreden in Eindhoven vorige week. Het Ketelhuis is echt een prachtige restaurant in de oude fabrieken van Philips.
 

Hotelnachten  - Dux 2007

We zitten al acht dagen op deze hotelkamer
Thuis verwelken de kamerplanten

Ik herinner me niet veel meer
Van hoe we hier verzeilden
Een taxi bracht ons naar hier
Ik keek naar buiten en jij keek naar mij

Verlichtingspalen flitsten voorbij

We zitten al acht dagen opgesloten
Buiten komen we enkel op het balkon
in de verte klinken schoten
Het doet me denken aan hoe dit begon

De roomservice brengt ons eten
En drie flessen van een  lokale wijn
we bestellen alles

waarvan we de smaken vergeten zijn
 
Je tanden en je lippen
Kleuren rood van de wijn
Je laat niet ontglippen
waarom we hier zijn

Jij laat een bad vollopen,
verbergt je onder de schuim
Je probeert de waarheid niet te zien
en verdrinkt in verzuim

Het zonlicht is een trapezium
Dat van de kamer een theater maakt
En daar op het uitgelichte podium
Dans jij met gesloten ogen naakt

mijn rookhoofd onder de schemerlamp
ik kijk hoe jij je aankleedt
jouw schouderbladen als boekensteunen
en daarover je haar breed

We zitten al acht dagen op deze hotelkamer
Thuis verwelken de kamerplanten


zondag 8 december 2013

'Hoe ik mijn verjaardag vierde'

De Optimist, een digitaal cultureel magazine, wordt deze week 5 jaar en ze vroegen aan me om 3 gedichten over 'verjaardag' te schrijven. Waarom ze mij vroegen is een compleet raadsel. Ze moeten wel heel optimistisch zijn als ze denken dat ik iets goed kan schrijven. Nuja, ik deed mijn best. Eén van de gedichten vind je hieronder, de andere vind je op hun site.



‘Hoe ik mijn verjaardag vierde’

Onder de laaghangende eikentakken
Vieren we op het picknickkleed verkleed
Jij als vrouwenpiraat snijdt verjaardagstaart
Ik ben een skelet en laat wijn ribben binnenslippen

Kaarslicht en plastiek bekers
snuffelende egels in dauwdruppels

Jij geeft me ‘Hoe ik mijn verjaardag vierde’ van Campert,
en later zijn bundel ‘Hoera Hoera’ cadeau
Stuntelig zoen ik jou en ben bijna gelukkig
bijna

(want ik nog liever had ik ‘Alle dagen feest’ gekregen)

donderdag 5 december 2013

Nachtkleuren - wijngedicht

Deze week deed ik twee zeer fijne optredens in restaurants. Lander van Bottleneck had me gevraagd om bij enkele wijnen een gedicht te schrijven en die gedichten dan te komen voordragen op de proefavonden. Maandag bevond ik mij dus in het prachtige Ketelhuis in Eindhoven en dinsdag stond ik voor te dragen in Amu in Turnhout (zelden zo lekker gegeten).

Dit gedicht schreef ik bij 'Borovitza Gamza Black Pack' een lekker rode wijn uit Bulgarije. Ik wist al snel dat ik iets simpel wou schrijven met als thema nachtkleuren, dat er een bos in voor moest komen en dat het een refrein moest hebben. Wil je dit gedicht lezen met de bijhorende wijn? Bestellen kan hier.

 
Nachtkleuren 

We zitten op de bosgrond
Halen molmend hout als taai kippenvlees uiteen
we kijken naar elkaar door gevallen bladeren
waar enkel de nerven van over blijven
rasters van lege houten legpuzzels

Ik ruik de avondlandgeuren
rodewijnwangenbloos
Nachtkleuren herinneren me aan jou
het samen zijn –gedachtenloos

Een spin kruipt over jouw schoot
Het kaarslicht door het wijnglas
de wereld vertraagt in mij
Ik warm me op aan jouw smachten
genoeg tijd voor een uitvoerige misdaad

Ik ruik jouw kruidengeuren
rodewijnwangenbloos
Nachtkleuren herinneren me aan jou
het samen zijn – slapeloos

de nachten besluipen de dagen
We wortelen ons in elkaar
We wagen de vragen en durven
Op deze zilveren zomerberg
Waar de berken de dagen turven

Ik ruik de zomerfruitgeuren
rodewijnwangenbloos
Nachtkleuren herinneren me aan jou
het samen zijn – sprakeloos

zondag 1 december 2013

Gezocht: houten letters

Ik ben ook zoek naar heel veel houten letters. Het mogen Scrabbleletters, crosswordletters en alle anderen zijn (zie foto). Plastieke Scrabbletters zijn ook welkom. Ik wil er nog wel een beetje geld voor geven.

maandag 25 november 2013

Optredens december 2013

02 dec '13: Wijnmakersdiner Borovitsa in restaurant Ketelhuis in Eindhoven. Ik draag bij elke wijn een bijhorend gedicht voor. Ism. Bottleneck.be 
 
03 dec '13: Wijnmakersdiner Borovitsa in restaurant Amu in Turnhout. Ik draag bij elke wijn een bijhorend gedicht voor. Ism. Bottleneck.be 
 
04 dec '13: Optreden met de Automaat op de creatieve proevertjes bij SPK in campus Blairon, Turnhout. Samen met Sus van de Leest.
 
14 dec '13: Presenteren van De Sprekende Ezels Turnhout. Met 8 topacts. 20u in 't Pand, Warandestraat. Gratis inkom.



Speciale boeken 1: Sparrebomen, dennebomen en pijnbomen... zijn niet gelijk.



Een nieuwe reeks. Uit mijn privécollectie stel ik enkele boeken voor die ik om een reden speciaal vind. Ik begin met één van mijn favorieten, een dun boekje van Frans Amelinckx.

Ik kocht dit boekje om twee redenen: de titel en de illustraties. De titel is bijzonder grappig. 'Sparreboemen, dennebomen en pijnbomen ... zijn niet gelijk'. Je hoort hier al de frustratie van de schrijver: mensen kennen het verschil niet tussen sparrebomen, dennebomen en pijnbomen en soms durft er wel eens iemand 'spar' zeggen tegen een 'den'. Schande. Het is goed dat de schrijver dit boekje heeft geschreven om dat misverstand de wereld uit te helpen. Een standbeeld voor Frans Amelinckx.

In deze 15 pagina's tellende verhandeling van de secretaris van de Vlaamse Dendrologische Vereniging van België gaat het verrassend genoeg niet enkel over de kenmerken van de bomen maar ook over de taal. Hij vergelijkt de benamingen met elkaar en gaat daarvoor terug naar het Latijn. Een conclusie van Amelinckx hieromtrent is dat 'Fransen, Duitsers en Engelsen nauwkeuriger zijn'.

Ik wil niet blijven doorbomen over dit boekje van den Amelinckx maar volgende zinnen uit dit meesterwerkje wil ik je nog wel meegeven:
-'Het wordt natuurlijk nog veel erger wanneer men vaststelt dat zelfs boomkwekers ook niet altijd precies het onderscheid weten te maken tussen de drie geslachten van naaldbomen.'
-'Het is de hoogste tijd om iets tegen die hopeloze verwarring te ondernemen. Wij vragen hiervoor ook de medewerking van alle leerkrachten, die dan wel zo vriendelijk zullen willen zijn om hun volle aandacht te besteden aan wat hieronder als nadere bijzonderheden wordt medegedeeld.'
-'Wij hopen dat Nederlanders zowel als Vlamingen in de toekomst de prioriteitsnamen zullen gebruiken en de plaatselijke namen laten varen om geen verwarring meer te stichten en te komen tot een logisch eenvormigheid in de schrijfwijze der plantennamen.'

Optredens najaar

Ik deed heel wat optredens dit najaar. Te veel om allemaal op te noemen. Hieronder drie waarvan ik een foto heb.
 1. Een optreden samen met de geweldige Esther Porcelijn aan de fietsersbrug voor de culturele fietstocht van Tilburg naar Turnhout. We traden 4 keer op voor kleine maar aangename groepen.
 2. Deborah Langman neemt momenteel een plaat op in Amerika en omdat te betalen was er een benefiet met Vitalski, Guido Belcanto, Tom Driesen, Liesbeth Aerts en ik. Heerlijk publiek.
3. Ik trad ook op² het slotfeest van 'Turnhout trapt het af'. 100 Tunneters moesten allemaal 1000km fietsen en dat krijgen we een fietsvriendelijke straat in Turnhout. Ik was één van hen en we hebben het gehaald!

zondag 25 augustus 2013

Droeve herinneringen aan mijn fiets


Ik heb lang nagedacht hoe te beginnen aan dit verhaal (dat eigenlijk niet eens een verhaal is). Welke toon, welke stijl, welke knipogen ik zou plaatsen. Ik zou dit verhaal over mij en mijn fiets bijvoorbeeld kunnen vertellen door, Ik,  Jan Cremer-gewijs, verhalen te verzinnen en anekdotes groter te maken. Ik zou net zoals de cover van het boek dan op mijn fiets kunnen zitten zoals Jan Cremer op zijn motor zit maar het lijkt me ongepast, het is geen stoer verhaal dat vertel. Ik zou het ook zoals Jan Wolkers in Turks Fruit kunnen doen, vertrekken vanuit de neerslachtige positie waarin ik nu verkeer om dan in een grote flash-back het hartverscheurende relaas te doen over de gebroken relatie tussen mij en mijn fiets maar daarvoor is het nog te vroeg na de gebeurtenissen en zou ik de val trappen waar veel schrijvers invallen: sentimentele k*tproza over een persoonlijk onderwerp. Ik zou het ook kunnen doen zoals dat Vlaams fietsduo Nicole & Ingrid waarbij de kleinste verhalen zelfs zo overdreven lijken dat je de boeken gerust in de fantasy-afdeling zou kunnen zetten, maar ik overdrijf alleen over andere dingen. Of ik zou het ook zoals J.D. Salinger kunnen doen in Seymour, an introduction, een beschrijving van de fiets met anekdotes afwisselen  in één lange ode aan mijn fiets.  Maar ook dat lijkt me ongepast, alle anekdotes doen geen eer aan mijn fiets juist omdat de enige anekdotes die er zijn juist geen echte anekdotes zijn.

Mijn fiets was er gewoon altijd, zonder enig mankement of probleem en daarom was hij zo belangrijk. Het feit dat ik enkel anekdotes kan vertellen die erop neer komen dat alles vlot liep is voor de literatuur zo ongelovelijk saai maar voor mij van zo’n goot belang. Er gebeurde amper iets speciaals met mijn fiets, (één keer kwamen we vast te zitten in een modder-klei-veld en had ik de grootste moeite van de wereld om alle plakkende smurrie tussenuit mijn remblokjes te krijgen zodat ik weer kon fietsen (dat vastzitten in die Kempische klei zag ik trouwens als een metafoor voor mijn leven)), maar daarom verdient hij wel een soort verhaal, ookal is het een saai verhaal, zeker nu hij ons ontgaan is.
(Mijn kilometerteller, driehonderd meter (ik was even niet aan het opletten) nadat ik duizend km had)

Begin mei liet ik een kilometerteller installeren op mijn fiets, die ik toen negen maanden had, om te kunnen volgend hoeveel kilometers ik fiets. Ik had me namelijk ingeschreven voor de actie ‘Turnhout trapt het af’ waar ik en honderd anderen op een half jaar tijd duizend kilometer moeten fietsen. Hierdoor begon ik meer en meer te fietsen en deed ik ook langere afstanden. Ik fietste al eens naar Baarle-Hertog (eten kopen in Jumbo) of bezocht een goede vriendin in Herentals.

(De blokhut waarin ik sliep)
 
Geïnspireerd door een vriend besloot ik twee weken geleden voor het eerst op fietsvakantie te gaan. Met de bedoeling om volgend jaar een grotere tocht te maken naar Frankrijk ging ik nu al eens ‘uittesten’ hoe het is om onderweg te zijn met een fiets. Ik besloot om drie dagen naar Nederland te gaan, een simpele reis waar ik twee nachten overnachtte in een blokhut aan een vijvertje iets ten noorden van Den Bosch. De eerste dag fietste ik langs het Bels lijntje naar Tilburg en reed ik zo naar Den Bosch. Ik deed 80 km die dag en alles ging prima, ik voelde me moe maar tevreden. De tweede dag was nog mooier, ik fietste 75km tussen Maas en Waal langs de Hollandse postkaart-dorpjes Zaltbommel en Heusen. Het was prachtig fietsen over de dijken naast de rivieren, door de schapenweiden en langs de rietvelden. Ik nam drie overzetboten op mijn tocht. Ik weet niet dat het te sentimenteel zou zijn om hier te zeggen dat ik gelukkig was? (maar ik vrees dat het nu al te laat is en laat me er even aan toevoegen dat geluk voor een schrijver zeer oninteressant is en dus ongelukkig maakt). Het was ook die dag, woensdag de 14de dat mijn kilometerteller aangaf dat ik sinds het begin van mei 1000 km heb gefietst, iets waar ik zo trots op ben dat ik er zelfs een foto van heb gemaakt. (Mijn geluk kon, in tegenstelling tot de fles wijn ’s avonds, niet op). De derde dag fietste ik van Den Bosch terug naar huis, ik maakte tussenstops in het concentratiekamp van Vught en in Tilburg waar ik nog een paar kilo boeken kocht. Ik was rond vier uur terug thuis en toen waren er Ranonkelfeesten om te vieren dat ik veilig thuis was geraakt.

(Drs. P. op een overzetboot)
Heel dit verhaal schrijf ik om duidelijk te maken dat mijn fiets en ik de dagen voor zijn afscheid een enorme goede band (zowel binnen- als buitenband) met elkaar hadden. We gingen overal samen naartoe en hij protesteerde zelfs in protestants gebied (alles ten noorden van de Maas) niet. (Dit slaat nergens op maar het klinkt wel leuk, (zoals het meeste van mijn poëzie)), (gebruik ik teveel haakjes?).

Om een lang verhaal niet nog langer te maken: de dag na mijn reis (16 augustus), werd mijn fiets (incl. fietstassen, kilometerteller (die in die fietstassen verstop zat) en snelbinder) voor mijn deur gestolen op klaarlichte dag – en ja - hij was op slot, ik heb het sleuteltje nog. Alles samen gaat het hier om 550 euro, iets wat voor een pasafgestudeerde, werkloze, alleenwonende loser zoals ik een berg geld is.

Ik voel dat dit het moment is om dit verhaal af te ronden. Dit omdat ik anders nog zieliger ga klinken (door bijvoorbeeld te zeggen dat ik om aangifte te gaan doen over die verschrikkelijke kermis moest wandelen) en dit anders wellicht tot nog slechter sentimenteel k*tproza gaat leiden. Ook de gedachten, die me heel de nacht wakkerhielden, over wat ik die fietsdief zou aandoen als ik hem zou vinden lijken me te pulp om hier te schrijven (iets met een kliefbijl een een opengespleten ruggengraat). Als meneer fietsdief (altijd met twee woorden spreken) dit zou lezen: ik wens je een geweten toe.  

(Mijn fiets en ik)

dinsdag 20 augustus 2013

Bericht aan mijn lezers (alle drie)

Liefste lezers,

Het is al enkele weken bijzonder stil, buiten mijn concertagenda en een gedicht van acht woorden is hier zo goed als niets meer gebeurd. Om jullie (mijn drie lezers (dag Bomma!)) niet ongerust te maken wil ik hier toch even zeggen dat ik heel hard aan het schrijven ben.

Omdat ik in september nog eens een comedyoptreden moet geven werk ik nu hard aan een paar nieuwe flauwe moppen. Daarnaast werk ik nu voor de derde zomer op rij aan hetzelfde verhaal dat nog steeds de werktitel 'Ellendig' heeft maar waarvan ik wel zeker weet dat die titel niet zal overleven. En tot slot werk ik nog aan een ander projectje waar ik nog niet teveel over wil vertellen maar uit de foto van mijn bureau (hierboven) kun je wellicht heel wat afleiden.

Groetjes,
uw kapoen
Wim

vrijdag 16 augustus 2013

Vakantie

kinderhanden uit autoruiten
zeggen:
papa rijdt een golf

dinsdag 6 augustus 2013

Optredens september 2013


30, 31 aug en1 sept: presenteren van Kaaipotfestival Turnhout. Met o.a. CPeX, De Sexy Jametten, Frank Boeijen, The Baboons en nog veel meer (zoals Sam Gooris). Meer info hier.

5 sept: presenteren Poëzie aan de Sloot. Het grootste poëziefestival van Turnhout en omstreken in terug. Met verschillende topdichters en muzikanten.

7 sept: comedyoptreden in Ranonkel Turnhout. Samen met Wouter van Peer en Steven Woestenborghs (presentator).

8 sept: poëzieoptreden aan de fietsersbrug in Turnhout naar aanleiding van de feesten rond het Bels lijntje. Samen met Esther Porcelijn. Om 15u30, 16u00 en 16.30 uur. Meer info hier.

8 sept: optreden op Zoem Zoem Zoem. Een zeer fijne poëziehappening in Herentals. Meer info hier. Ik ben om 20u30. Ook Tom Driesen, Jan de Vrij, Peer Friends en vele anderen zijn van de partij.

27 sept: comedyoptreden in Giels Bos. Samen met Lies Lefever en Sus Van de Leest.

12 okt: presenteren Sprekende Ezels Turnhout. om 20u in 't Pand, warandestraat 64, Turnhout. Met Wouter van Peer, Sara Eelen en 6 andere acts. Wil je komen optreden? Mail wpaeshuy apenstaartje Hotmail punt com.

zondag 16 juni 2013

Stationstraat 34 (2)

(foto: Joost Bataille)
 
In januari werd ik in Turnhout gefotografeerd door Joost Bataille die een fotoboek aan het maken is over stadsdichters. Hij plaatste me toen voor een oud huis in de Stationstraat. Ik schreef toen onderstaand gedicht dat reeds eerder op deze blog verscheen. Daarin schreef ik hoe de fotograaf net als de stadsdichter in de marge de stad vastlegt voor die ook verdwijnt. Nu is het zover, het huis waarvoor ik gefotografeerd werd, wordt afgebroken.
 (foto: Wim Paeshuyse)

Stationstraat 34

Er zijn huizen in deze stad
die ik elke dag passeer
maar die ik nog nooit heb gezien

en dan wilt hij mij voor deze
nooit geziene gevel fotograferen
voor ook hier de sloopgravenoorlog

begint, voor de nieuwbouwappartementen
hier als bunkers verrijzen, zo legt
de fotograaf niet enkel mij

maar in de marge, ook dit oude huis vast
deze stad, deze geschiedenis,
die net als de verf op de gevel

laagje voor laagje blootgeeft,
de bakstenen uit deze kleigrond
de voegen waar niemand zich ooit naar.

zo legt ook de stadsdichter
deze stad, vel per vel vast
in gedichten van zes verdiepingen

donderdag 16 mei 2013

Omweg

(illustratie: Charles Burns)

Omweg

Links, rechts, link
en dan rechtdoor, het bos
ze weet dat ik aan jou denk
als ze fluistert in mijn oor

Ik vraag me af waarom
ik dit doe, zij dit doet,
waarom ik alsmaar trager
en trager begin te rijden.

Ik rijd jouw lief naar huis
en kus haar slaapwel
voor ze uitstapt, haar huis
binnen gaat slapen.

Stadsdichter Eindhoven

Vorige week was ik in Eindhoven en daar vond ik bovenstaande flyer. Ik besloot voor de grap mezelf in te schrijven, al is mijn kans als Belg natuurlijk miniem. Toen ik enkele uren voor de doodlijn het reglement las, merkte ik dat ik nog twee gedichten over Eindhoven moest schrijven. Aan de hand van Google-streetview schreef ik er ééntje over de schrijversbuurt, waar alle straten namen hebben van schrijvers, en daarna probeerde ik nog iets te schrijven over de busrit Reusel-Eindhoven die ik af en toe neem. Dat laatste gedicht lukte echter niet zo goed en ik werd het al snel moe waardoor ik toch niet heb meegedaan. Hieronder vind je toch nog het ene gedicht en de onafgewerkte versie van het andere, want wat moet ik er anders mee.

Schrijversbuurt

Ik liep deze winter door de schrijversbuurt van Eindhoven,
Liet mezelf geloven dat elk huis een boek is, elke straat 
een oeuvre, elke hoek een start- of eindpunt.

Een voortuin als voorwoord, elke kamer een hoofdstuk.
De daken zijn hun opengevouwen kaften.
De leeuw van Vlaanderen, Camera obscura.

De stoep was er glad, een laag rijm op Huijgens en Kloos,
Voor een poos probeerde ik door de ramen binnen te kijken
Naar de andere werelden, de verhalen.

In het Couperuspad, liepen oude mensen
me voorbij, zag ik Eline op een brievenbus staan.
Wat verder in de Jacob van Maerlantlaan, riep ik naar Martijn,

maar toen hij zich keerde bleek het de verkeerde te zijn.

Bus 149 Reusel – Eindhoven

We nemen vandaag de bus van Reusel naar Eindhoven
Halverwege hapert er iets.

zondag 28 april 2013

Openingszin

Gisteren moest ik optreden op Openingszin, een poëziefestival in de Warande in Turnhout. Het was een zeer gezellige boel. Er waren veel Nederlandse dichters komen optreden en ook de lokale talenten waren aanwezig. Persoonlijk was ik het meest onder de indruk van Ellen Deckwitz, een straffe madam. Ook Jelmer van Lenteren, Kila en Babsi, Hadjira HK, Maks van de Ven, Geert de Kockere, Liesbeth Aerts en onze nieuwe stadsdichter Steven Woestenborghs gaven geweldige optredens. Muziek was er van de geniale Sus van de Leest en Stoomboot, een naam om te onthouden.

donderdag 11 april 2013

Pas op of ik sla!

Heeft thuis last van agressieve bloempotten.

De Sprekende Ezels Turnhout

Zaterdag presenteer ik voor de tweede keer De Sprekende Ezels in Turnhout. Volgend seizoen gaan we meer Sprekende Ezels in Turnhout organiseren zo komen we in een leuk circuit van leuke avonden die in alle grote steden in Vlaandere georganiseerd worden: Gent, Antwerpen, Leuven, Brussel en nu dus ook Turnhout. Dit alles wordt ondersteund voor Creatief Schrijven en zal telkens door mij gepresenteerd worden. Bedoeling is vooral om nieuw talent een kans te bieden en gevestigde waarde een plaats te geven waar ze nieuw materiaal kunnen uitproberen.

zaterdag 30 maart 2013

Ik wou dat alles nog zo simpel was als een jongenskamer

(Illustratie: Oona Mäkelä)
 
Ik wou dat alles nog zo simpel was als een jongenskamer
Een stereoketen en een kledingkast
Een bureau en een eenpersoonsmatras
Een moeder die stofzuigt op zaterdag
En een bordje aan de deurklink
dat je niet storen mag
 
Een verzameling verzamelcd’s,
Jeugdboeken die niemand leest
Posters aan de muur van een idool
Een wekker om op tijd naar school
Ik wou dat alles nog zo simpel was als een jongenskamer

woensdag 27 maart 2013

Als het licht aangaat in de Gilden

Als het licht aangaat in de Gilden,
de muziek verstilt en iedereen stopt dansen
lijkt het alsof we betrapt zijn.
Ik ben beetgenomen door lust
als ik zie wie ik heb gekust.

We kwamen binnen als een bende wilden,
we dansen op de beat, wagen kansen
de dj draait een lied, onze lichamen
tegen elkaar, de zweterige dampen
maar dan ...
die helse TL-lampen.

Het licht gaat aan,
ik probeer te verbergen hoe zat ...
het ook weer in elkaar,
had ze blond of bruin...
aaah, klote

Ik schiet in de coleire
ik loop naar de vestiare
ik weet plots niet meer wie ik ben
en ik ontken,
dat ik jou ken.



(Onuitgegeven stadsgedicht over fuifzaal de Gilden waar om 3u 's nachts de muziek plots stopt en de lichten aangaan. Dat moment heb ik altijd fascinerend gevonden.)

maandag 25 maart 2013

Komende optredens

Komende optredens:
 
28 maart 2013: Dichterbij 3, Poëzieavond in Tilburg in V39.

27 april 2013: Openingszin, Poëzieavond in Tuinzaal Warande, Turnhout. Meer info volgt.

Huiskameroptreden

 
Onlangs moest ik samen met vele vrienden van Collectief Dichterbij in een prachtige woonkamer in Turnhout optreden. Ik blijf het zeggen: woonkameroptredens zijn echt heel leuk. Als u ook eens een optreden in uw woonkamer wil: wpaeshuy(at)hotmail.com.

De dag daarvoor moest ik op een privéfeestje een comedyoptreden geven met mijn stand-up poetry. Wouter van Peer en ik speelden het voorprogramma van de geweldige Lies Lefever. Het was een plezant publiek en een leuke locatie.

Dat is Frappant



In Frappant, een handboek Nederlands voor het vierde middelbaar, staat een artikel over de Automaat. Leerlingen moeten eerst een filmpje over de Automaat bekijken of het artikel lezen, daarna verschillende gedichten lezen, waaronder één gedicht van mij, en tot slot vertellen welk gedicht ze in de Automaat willen horen. Het is heel leuk om met een gedicht tussen o.a. Komrij en Grunberg te staan.

Googlepoëzie



Er is weer een nieuwe rage in poëzieland: 'Googlepoëzie'. Dat moest ik ook eens proberen, het is vooral heel tijdrovend om iets leuk te vinden. Ik heb nog geen toppers gevonden maar dit zijn drie googlegedichten die ik al wel vond.

Punkhoofd

Ik heb het punkhoofd van een oude punker.

Laatste stadsgedicht: Ranonkel

Ondertussen is mijn laatste stadsgedicht dat ik maakte als stadsdichter ook verschenen. Het wordt hier niet gebpubliceerd maar zal enkel te lezen in Ranonkel waar je het kan vinden in de drankkaart. Je zult dus uit je luie zetel moeten komen en naar de Ranonkel moeten gaan.

Fotodagboek in Rondom

 
Tijdens de gedichtenweek, eind januari moest ik een fotodagboek bijhouden voor Rondom, een krantje dat je in de bus krijgt. Het was leuk dat ze mij hadden gevraagd. Waarschijnlijk omdat alle echte bekende Turnhoutenaren het te druk hadden of al geweest waren maar soit. Ik had heel wat foto's van mijn week doorgestuurd. Het grappige is dan ook dat de redactie het zo gezet heeft alsof ik alles op één dag heb gedaan, wat natuurlijk niet waar is. Zo deed ik volgens dit artikel om 9u 16 optredens in klassen in Boom om dan 3uur later, met andere kleding op te treden in de bib in Turnhout. 

donderdag 14 februari 2013

Mijn leven is een aaneenschakeling van onuitgegeven boeken

(Mijn onuitgegeven boeken/bundels)
 
Mijn leven is een aaneenschakeling van onuitgegeven boeken
Vergeten nooit afgeschreven stuntelige bundels
Die stoffig liggen te worden bij uitgeverij 'De onderste plank'

Net als mijn huid vergelen de vellen, krijgen ze een muffe stank
Voor dank en zullen ze nooit opbrengen wat ze hebben gekost
Het bloed, zweet en koffies in café Ranonkel die er overheen zijn gemorst.

Letter voor letter lijken ze te pletter  te vallen onder hun eigen ondraaglijke gewicht,
elk veel te beladen gedicht, elk gevoel dat ik nooit exact  heb kunnen neerschrijven,
elke gebeurtenis die ik zit te overdrijven, de woorden waar ik heb naar liggen zoeken.

Maar niet vond. Mijn leven, een aaneenschakeling van onuitgegeven boeken.

vrijdag 8 februari 2013

Nieuwe stadsdichter

Vandaag in Het Laatste Nieuws een artikel over de nieuwe Turnhoutse stadsdichter Steven Woestenborgs. Woensdag moest ik even naar de Wirwar om met hem op de foto te staan. Omdat mijn bril de flash reflecteerde sta ik er onherkenbaar op zonder bril. Ik wens Steven veel succes met zijn regeerperiode.

maandag 4 februari 2013

Stationstraat 34

(foto: Joost Bataille)

Enkele dagen na nieuwjaar had ik in Turnhout een afspraak met een fotograaf. Hij is bezig met het maken van een fotoboek met portretten van stadsdichters en hij vroeg enkele weken daarvoor of ik mee wou werken aan zijn project. 'Het is me een eer' antwoordde ik. In Turnhout dronken we eerste koffie in Ranonkel en daarna liepen we terug naar het station waar hij mij fotografeerde. Het was een zeer aangename ontmoeting. De deal was dat ik vervolgens over de ontmoeting een gedicht zou schrijven en dat gedicht kun je hieronder lezen.

Als je meer wilt zien van de foto van Joost dan kan dat op zijn site.

Stationstraat 34

Er zijn huizen in deze stad
die ik elke dag passeer
maar die ik nog nooit heb gezien

en dan wilt hij mij voor deze
nooit geziene gevel fotograferen
voor ook hier de sloopgravenoorlog

begint, voor de nieuwbouwappartementen
hier als bunkers verrijzen, zo legt
de fotograaf niet enkel mij

maar in de marge, ook dit oude huis vast
deze stad, deze geschiedenis,
die net als de verf op de gevel

laagje voor laagje blootgeeft,
de bakstenen uit deze kleigrond
de voegen waar niemand zich ooit naar.

zo legt ook de stadsdichter
deze stad, vel per vel vast
in gedichten van zes verdiepingen

Huiskameroptredens

(foto Riet van Loo)
 
Zoals je op deze blog kunt lezen was gedichtendag een drukke week. Zondag mocht ik nog drie keer optreden in drie verschillende huiskameroptredens. Het was echt elke keer heel leuk en ik hoop dat ik in de toekomst nog vaak huiskameroptredens kan spelen. Tijdens de eerste twee optreden speelde Sus ook wat liedjes en bij het tweede kwam ook Hadjira ons vergezellen. Ik ben elke keer onder de indruk als ik Hadjira bezig hoor, straffe madam.

Poëzie in 't Pand III



 
(foto's Oona Mäkelä)
 
Zaterdag moest ik optreden in 't Pand. Ik deed er enkel nieuw materiaal en het was leuk om te merken dat het aansloeg. Ik trad op in twee sessies, de eerste sessie was mijn laatste optreden als stadsdichter en de tweede sessie was mijn eerste optreden als ex-stadsdichter. Steven Woestenborghs werd tijdens de pauze aangesteld tot nieuwe stadsdichter en daarmee zit mijn regeerperiode erop. Spijtig maar ik geloof dat mijn opvolger het minstens zo goed gaat doen.